Turystyka w Poleskim Parku Narodowym odbywa się po wytyczonych szlakach pieszych, rowerowych i konnych prowadzących przez najciekawsze przyrodniczo tereny Parku.
Poleski Park Narodowy położony jest we wschodniej części Polski, na Pojezierzu Łęczyńsko–Włodawskim, w województwie lubelskim. Został utworzony w 1990 roku. Powierzchnia Parku wynosi 9762ha, z czego największą powierzchnię zajmują lasy (4706ha), powierzchnia uprawna stanowi 2373ha, a obszary wodne zajmują 477ha. Charakterystycznym elementem krajobrazu PPN są niskie, przejściowe i wysokie torfowiska, drugie co do wielkości takie tereny w kraju po torfowiskach biebrzańskich, co powoduje, iż PPN jest kolejnym ważnym obszarem dla awifauny. Należy on do obszarów objętych konwencją RAMSAR (o ochronie obszarów znaczących dla ptactwa wodno-blotnego). Krajobraz Pojezierza ukształtował się w czasie ostatniego zlodowacenia, gdy powstało na tym płaskim terenie zastoisko polodowcowe, z którego powoli odpływająca woda tworzyła zbiorniki oraz torfowiska. Wzniesienia rzeźby terenu podzieliły ten plaski obszar na kilka mis, które objęto ochroną. Wśród równin torfowych znajdują się liczne zbiorniki wodne o różnym stopniu zarastania oraz dwie doliny rzeczne Piwonii i Włodawki. Jeziora PPN nie należą do głębokich, największe w Parku eutroficzne jezioro Łukie w najgłębszym miejscu ma 6,5m (średnio 1,8m). Pozostałe dystroficzne jeziora: Długie, Moszne i Karaśne maja średnio 1m głębokości.
Flora PPN to ok. 1000 gatunków roślin naczyniowych, 260 gatunków glonów, 130 gatunków mszaków (z czego 13 gatunków stanowią torfowce, w tym zagrożone: mszar nastroszony i skorpionowiec brunatny). Tworzą one 208 zespołów roślinnych, z czego tylko 30 to zespoły leśne. Tu dominują tzw. zbiorowiska zastępcze z sosną pospolitą, brzozą omszoną i brodawkowatą, olszą czarną, dębem szypułkowym i świerkiem pospolitym. Zbiorowiska naturalne stanowi kontynentalny bór mieszany i brzezina bagienna oraz mniejsze: śródlądowy bór wilgotny i grąd subkontynentalny. Do gatunków strefy północnej zaliczyć można brzozę niską, która stanowi w PPN największą krajową populację, wierzbę borówkolistną i lapońską, będące zarazem reliktami polodowcowymi. W PPN rozróżnić można trzy typy torfowisk o przebogatej szacie roślinnej. Spośród występujących tu gatunków roślin naczyniowych 81 należy do roślin chronionych, a 36 gatunków widnieje na polskiej czerwonej liście gatunków zagrożonych wyginięciem (aldrowanda pęcherzykowata, buławnik czerwony, starodub łąkowy, tłustosz zwyczajny dwubarwny). Do rzadszych należą dzwonecznik wonny i turzyce: strunowa, bagienna (będące zarazem reliktami polodowcowymi), torfowa, cienista, Davalla, Buxbauma. Występuje tu 14 gatunków storczyków, w tym obuwik pospolity i buławnik mieczolistny. Na uwagę zasługują rośliny mięsożerne (8 gatunków) m.in. aldrowanada pęcherzykowata, rosiczki, tłustosz pospolity dwubarwny i pływacze.
Fauna PPN reprezentowana jest przez 48 gatunków ssaków, w większości gryzonie (18gat. – bóbr, piżmak, karczownik ziemnowodny, badylarka), poza tym rzęsorek rzeczek, jeż, wydra, kuny, gronostaj, sarna, jeleń, łoś, dzik; 200 gatunków ptaków (ok. 150 lęgowych), w większości ptaki wodno-blotne: czaple, żurawie (jest symbolem Parku), derkacz, dubelt, podgorzałka, największa w kraju populacja bąka, z drapieżnych wymienić można bielika, błotniaka łąkowego i zbożowego, puchacza, puszczyka zwyczajnego, z pozostałych: bociana czarnego, wodniczkę, cietrzewia i wiele innych; 13 gatunków płazów (żaby zielone, brunatne, moczarowe, jeziorowe, grzebiuszka ziemna, ropucha paskówka, traszka zwyczajna i grzebieniasta i inne); 7 gatunków gadów, z których na uwagę zasługuje zagrożony żółw błotny (w PPN występuje 350-450 dorosłych osobników); 21 gatunków ryb, wśród których 4 gatunki objęto ochroną (strzebla przekopowa - najrzadsza w kraju, różanka, piskorz i koza).
Turystyka w PPN odbywa się po wytyczonych szlakach pieszych, rowerowych i konnych (w otulinie i w Parku) prowadzących przez najciekawsze przyrodniczo tereny Parku z wyznaczonymi ścieżkami edukacyjnymi i wieżami widokowymi oraz miejsca związane z kulturą regionu (np kurhan kultury trzcinnickiej sprzed 3,5 tys.lat).
Data publikacji: 2008-04-07 | Liczba wyświetleń: 7299