W Pienińskim Parku Narodowym wytyczono ponad 30 kilometrów pieszych szlaków turystycznych.
Pieniński Park Narodowy położony jest na południu Polski, na granicy ze Słowacją, w województwie małopolskim. Park leży w Pieninach Właściwych, które wraz z Pieninami Spiskimi i Małymi Pieninami, rozdzielonymi przełomami Dunajca, tworzą wyodrębnione górskie pasmo – Pieniny, rozciągające się na odcinku 35 km, szerokie na 6 km. Park utworzono decyzją Rady Ministrów w 1932 roku wyznaczając 736 ha powierzchni "Parku Narodowego w Pieninach", który w 1955 roku kolejnym rozporządzeniem ustanowiono "Pienińskim Parkiem Narodowym". Obecnie PPN zajmuje powierzchnię 2346ha, z czego lasy obejmują 1665 ha, powierzchnia uprawna stanowi 471 ha, a wody zajmują 32ha.
Pieniny zbudowane są z różnego rodzaju wapieni, które począwszy od okresu jury i kredy gdy tereny te zalane były morzem, poprzez kolejne tysiąclecia ulegały przekształceniom na skutek ruchów górotwórczych, fałdowań i zjawisk wulkanicznych. Skały tutaj mają różne kolory. Spotkać można białe, kremowe, różowe, zielonkawe, niebieskawe, szare i czasem czarne. Z twardych i odpornych na wietrzenie wapieni rogowcowych zbudowane są charakterystyczne dla przełomu Dunajca skałki i urwiste ściany. W chronionej przez Park najatrakcyjniejszej części Pienin – Pieninach Właściwych wyróżnia się trzy mniejsze: Pieniny Czorsztyńskie, Masyw Trzech Koron i Pieninki. Najbardziej efektowny, zróżnicowany i uchodzący za symbol PPN jest Masyw Trzech Koron, w którym wznosi się najwyższy szczyt Parku – Okrąglica (982 m.n.p.m.). Wody w PPN stanowią niecałe 1,4% powierzchni. Główną rzeką jest Dunajec, do którego spływają liczne potoki. Utworzono również przeciwpowodziowy zbiornik Czorsztyński, który graniczy z PPN.
Roślinność w PPN to przede wszystkim zbiorowiska leśne, stanowiące prawie 71% powierzchni Parku i usytuowane w piętrze regla dolnego. Charakter lasu uzależniony jest od ekspozycji górskich stoków. Zbocza północne porasta buczyna karpacka, gdzie dominują buk i jodła, a domieszkę stanowią świerki, jawory oraz wiązy. Południowe stoki zasiedlają buczyny i jedliny wraz z grabami i lipami. Wąwozy wypełnia jaworzyna górska – rzadki typ lasu z dominującym jaworem z domieszką klonu, wiązu górskiego, jesionu, buka, jodły. Występują tu również zbiorowiska piargowe i naskalne oraz półnaturalne łąki i pastwiska. Stwierdzono ok. 1100 gatunków roślin naczyniowych, 1200 gatunków grzybów, 470 gatunków porostów, 400 gatunków glonów oraz 320 gatunków mchów i wątrobowców. Rosną tu dwa endemity: pszonak pieniński i mniszek pieniński – rośliny występujące tylko w Pieninach. Ponadto występuje kilka endemicznych odmian: chaber barwny, wapienne odmiany rozchodnika ostrego i bylicy piołun, a także rośliny reliktowe: jałowiec sawina, dębik ośmiopłatkowy oraz chryzantema Zawadzkiego.
Fauna PPN to ponad 7300 gatunków zwierząt, w tym ssaki – 61 gat. (m.in.: sarna, dzik, jeleń, żbik, ryś, rzadko wilk i niedźwiedź brunatny, 17 gat. nietoperzy); ptaki - 188 gat. (puchacz, sóweczka, dzięcioł czarny i trójpalczasty, orzechówka, bocian czarny, nagórnik, kruk, pomurnik, derkacz), płazy – 10 gat. (traszki: górska, karpacka, zwyczajna, grzebieniasta, salamandra plamista, ropuchy: szara, zielona; kumak górski; żaby: trawna, wodna); gady – 6 gat. (jaszczurki: zwinka, żyworodna, padalec, zaskroniec, gniewosz plamisty, żmija zygzakowata); ryby - 17 gat. (m.in: świnka, kleń, brzana, lipień, rzadko pstrąg potokowy, głowacica, głowacze).
W PPN wytyczono ponad 30 km pieszych szlaków turystycznych. Główną atrakcją jest szlak wodny w przełomie Dunajca, czyli spływ łodziami flisackimi trwający od początku kwietnia do końca października. Warto zwiedzić też malowniczo położone ruiny gotyckiego Zamku Czorsztyn z XIV w.
Data publikacji: 2008-04-07 | Liczba wyświetleń: 19690